- безабон
- [بي زبان]1. он ки умуман қобилияти нутқ надорад, гунг, лол: ҳайвони безабон, махлуқи безабон2. он ки маҳорати баланди суханпардозӣ надорад, оҷиз дар нутқ3. маҷ. сокит, хомӯш4. маҷ. ҳайвон
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.